Πάσχα στη Μάνη

Αγαπώ πολύ τη Μάνη. Η ομορφιά της είναι κάτι που δεν μπορεί εύκολα να περιγραφεί με λόγια. Ο προπάππους μου έφυγε πριν από πολλά χρόνια από το χωριό του, την Κοίτα και έτσι δεν μπόρεσα να κρατήσω δεσμούς με τον τόπο αυτό. Πάντα μέσα μου όμως ήξερα και ξέρω πως ένα κομμάτι αυτού του τόπου είναι ζωντανό, είναι εκεί και με περιμένει. 

Ο παππούς μου δεν είχε καλές σχέσεις με τον τόπο του. Ήταν ένας άνθρωπος διαφορετικός από εκείνο που ήταν οι άνθρωποι της Μάνης και κράτησε για χρόνια αποστάσεις. Δυστυχώς έφυγε πολύ νέος από τη ζωή αλλά από τις περιγραφές που έχω από τη μητέρα μου και άλλους συγγενείς ξέρω πως μοιάζουμε πολύ και ξέρω πως μέσα του η Μάνη ήταν απολύτως ζωντανή!

Πριν από 3 χρόνια επισκέφθηκα για πρώτη φορά ως ενήλικας το χωριό του προπάππου μου. Η Κοίτα είναι για μένα η απόλυτη απεικόνιση της Μάνης. Είναι απόκοσμη, γεμάτη πύργους, σιωπηλή, ήσυχη. Έψαξα να βρω το σπίτι του προπάππου μου. Συνάντησα έναν ηλικιωμένο κύριο και όταν του είπα το επώνυμο του παππού μου κατάλαβε αμέσως …ήξερε. Είναι πολύ παράξενη η αίσθηση να ανακαλύπτεις τις ρίζες σου σιγά σιγά και να γνωρίζεις ανθρώπους που ήξεραν την οικογένειά σου, εκείνους που εσύ δεν πρόλαβες να γνωρίσεις ποτέ.

Φέτος το Πάσχα επέστρεψα. Όπως και πριν από 3 χρόνια μείναμε στο Οίτυλο, ένα υπέροχο χωριό δίπλα στη θάλασσα, 5 λεπτά απόσταση από την Αρεόπολη. Δεν μπόρεσα να επισκεφθώ την Κοίτα, όπως σκόπευα και με στενοχώρησε λίγο αυτό όμως θα επιστρέψω, σίγουρα. Στο Οίτυλο μείναμε, όπως και πριν από 3 χρόνια στον παραδοσιακό ξενώνα της φίλης μας της Χριστίνας, το Πλαγιάκι! Χτισμένο με θέα την παραλία του Νέου Οίτυλου, το Πλαγιάκι είναι απλά μοναδικό! Δεν έχω και πολλά να σας πω και θα αφήσω τις φωτογραφίες να μιλήσουν μόνες τους. Η περιποίηση και η φιλοξενία μοναδική και η Χριστίνα πάντα εκεί για οτιδήποτε χρειαστούμε!

Ο καιρός βοήθησε και έτσι μπορέσαμε τα πρωινά να απολαμβάνουμε τον καφέ μας κάτω από τον ήλιο με θέα τη θάλασσα!!

Ακολουθήσαμε τον Επιτάφιο στην Αρεόπολη. Περπατήσαμε σχεδόν ολόκληρο το χωριό. Σταματήσαμε σε κάθε μικρό ή μεγάλο εκκλησάκι, περάσαμε από κάθε στενάκι με σπίτια χτισμένα με την παραδοσιακή πέτρα της Μάνης, φωτισμένα μοναδικά. Εκείνο που μου έκανε εξαιρετική εντύπωση είναι πόσο περιποιημένο κρατούν τον τόπο τους οι Μανιάτες. Σε κάθε χωριό σχεδόν ο χαρακτήρας του τοπίου έχει μείνει αναλλοίωτος. Οι άνθρωποι είναι φιλόξενοι και εξυπηρετικοί (κάτι για το οποίο δεν φημίζονται οι Μανιάτες αλλά είναι αλήθεια!).

Ανάσταση κάναμε στο Οίτυλο, δίπλα στη θάλασσα, ανάμεσα σε πολύ κόσμο που είχε συγκεντρωθεί. Μόλις ακούστηκε το «Χριστός Ανέστη» ο ουρανός γέμισε πολύχρωμα πυροτεχνήματα που έκαναν τη νύχτα μέρα και ο κόσμος γύρω μας είχε φέρει μαζί του και αυγά για να σπάσει αμέσως! Η Αλεξάνδρα φοβήθηκε λιγάκι και χρειάστηκε να φύγουμε λίγο βιαστικά για να την ηρεμήσουμε.

Όσο για το φαγητό..έχω να πω μόνο τα καλύτερα. Η Χριστίνα μας συνέστισε να φάμε στο Μαγαζάκι τη Θοδώρας, στο Λιμένι. Το Λιμένι είναι ένα ακόμα παραδοσιακό πανέμορφο χωριό ακριβώς δίπλα στο Νέο Οίτυλο. Αχ, αυτή η μαγειρίτσα της Θοδώρας!!!! Κόκκινα αυγουλάκια μας περίμεναν στο τραπέζι, ενώ η Νεφέλη αναρωτιόταν τι να φάει χαζεύοντας τον  κατάλογο ο οποίος ήταν γραμμένος στο χέρι (ναι, στο χέρι!).

Την επόμενη μέρα εννοείται ότι ξαναπήγαμε εκεί για το αρνάκι μας! Ηλιόλουστη μέρα, δίπλα στη θάλασσα, απολαύσαμε το καταπληκτικό φαγητό της Θοδώρας και πιάσαμε κουβεντούλα μαζί της. Φιλόξενη, χαμογελαστή, όσο κουρασμένη και να ήταν δεν άφηνε να φανεί ούτε στιγμή! Μιλούσε με όλο τον κόσμο και η αγωνία της ήταν μόνο αν ήταν όλα καλά, αν μας άρεσαν! Αν μας άρεσαν; Εξαφανίσαμε τα πάντα εννοείται!

Πέρασαν οι μέρες γρήγορα. Δεν ξέρω αν ξεκουράστηκα σωματικά αλλά στο πνεύμα και στην ψυχή μου γαλήνεψα. Η αλλαγή του σκηνικού, η ομορφιά του τοπίου, η φροντίδα, η φιλοξενία και πάνω από όλα το ότι είμασταν οι 4 μας, μαζί. Την τελευταία φορά η Αλεξάνδρα φορούσε ακόμα πάνες όταν είμασταν εκεί και τώρα, 3 χρόνια μετά τα κορίτσια μου ήταν μεγάλα και είμασταν και πάλι μαζί οι 4 μας σε αυτό το υπέροχο μέρος!

Γιατί τελικά αυτό δεν είναι που μετράει περισσότερο; Να είσαι με τους ανθρώπους που αγαπάς και να περνάς όμορφα!
Χρόνια πολλά! Να είστε γεροί και να δημιουργείτε αναμνήσεις!