Τι κάνεις όταν οι δυσκολίες έρχονται η μια πίσω από την άλλη; Πως επιλέγεις να συμπεριφερθείς όταν η ζωή σου σου πετάει τη μια μπανανόφλουδα πίσω από την άλλη; Έμαθα τα τελευταία χρόνια πως το μοναδικό και πιο αξιόπιστο λιμάνι είναι η οικογένειά σου. Όταν ξεκινάς τη ζωή σου με έναν άνθρωπο ξέρεις από την αρχή πως θα συναντήσετε δυσκολίες, πως οι προκλήσεις θα είναι συνεχόμενες και πως σίγουρα η κοινή σας ζωή δεν θα είναι όλο λουλούδια και αγάπες.
Επειτα έρχονται τα παιδιά και οι προκλήσεις μεγαλώνουν. Έχεις πλέον να αντιμετωπίσεις από κοινού έναν, δύο ή περισσότερους μικρούς ανθρώπους που κάθε μέρα απορροφούν όλα όσα λες και κάνεις σαν σφουγγάρια, που σε χρειάζονται, που είσαι το παράδειγμά τους.
Τι κάνεις λοιπόν όταν οι δυσκολίες της καθημερινότητας, μια ασθένεια, μια δουλειά που χάθηκε, μια οικονομική δυσκολία κάνουν την εμφάνισή τους; Πέφτεις; Σε πιάνει απελπισία; Κάθεσαι μουδιασμένος και δεν ξέρεις ακριβώς τι να κάνεις και προς τα που να πάς;
Θα σου πω τι κάνω εγώ. Εγώ επιλέγω πάντα μα πάντα μα πάντα να κοιτάζω το ποτήρι μισογεμάτο. Το moto μου είναι «Everything happens for a reason», δηλαδή, τα πάντα συμβαίνουν για κάποιο λόγο. Έχω μάθει πια καλά πως για να φτάσουμε κάπου πρέπει να ανέβουμε συγκεκριμένα σκαλοπάτια που πολλές φορές γλιστράνε επικίνδυνα. Και μερικές φορές θα γλιστρίσουμε και θα πέσουμε, μπορεί και να γκρεμοτσακιστούμε και να σπάσουμε και κανένα πόδι πέφτοντας. Πρέπει όμως να ανέβουμε αυτά τα σκαλιά γιατί οδηγούν σε κάτι άλλο, σε κάτι καλύτερο, σε κάτι που θα μας φέρει ένα μικρό βήμα πιο κοντά σε όσα ονειρευόμαστε (ή και μερικά που δεν ονειρευτήκαμε ποτέ αλλά ήρθαν έτσι κι αλλιώς).
Εγώ συνεχίζω να ανεβαίνω. Αν πέσω σκέφτομαι πως είναι μια καλή ευκαιρία να ξεκουραστώ.Κάθομαι για λίγο, ξεκουράζομαι, μαζεύω τα κομματάκια μου και μόλις νιώσω έτοιμη αρχίζω πάλι την ανηφόρα. Και η ζωή συνεχίζεται… αλλά όχι μοναχικά. Όταν παντρεύεσαι τον καλύτερό σου φίλο το καλό είναι πως έχεις ήδη εκπαιδευτεί να μιλάς, να στηρίζεσαι και να στηρίζεις. Έτσι έμαθα κι εγώ.
Ο σύντροφος είναι ή τουλάχιστον πρέπει να είναι το λιμάνι που ψάχνουμε όταν κάτι δεν πάει καλά. Η σχέση μας, αυτή η πολλές φορές παραμελημένη λόγω καθημερινότητας ή παιδιών, είναι η πολυτιμότερη επένδυση που μπορούμε να κάνουμε, ειδικά όταν η ζωή γίνεται λίγο δυσκολότερη απ’ότι συνήθως. Δεν χρειάζεται προσπάθεια. Μια γλυκιά κουβέντα, λίγη ενθάρρυνση,μια αγκαλιά και ένα «σ’αγαπώ» συνήθως είναι αρκετά για να «πάρει τα πάνω του» ο άνθρωπός μας.
Η στήριξη που μπορούμε να προσφέρουμε (ή που χρειαζόμαστε να λάβουμε) δεν απαιτεί πολλά. Το να χαρίσεις στο σύντροφό σου την απόλυτη εμπιστοσύνη σου, την ανεξάντλητη αγάπη σου, δεν είναι δύσκολο. Όλοι χρειαζόμαστε κάποιον να πιστέψει σε εμάς. Όλοι χρειαζόμαστε να γνωρίζουμε πωςο άνθρωπος που στέκεται δίπλα μας πιστεύει σε εμάς, στις ικανότητές μας, στα όνειρά μας, στην ψυχή μας την ίδια. Και έτσι ανεβαίνουμε τα σκαλιά χέρι-χερι, μέσα από τεράστιες δυσκολίες αλλά με αγάπη.
Σήμερα εξηγούσα στις κόρες μου πως όσο είμαστε δεμένοι σαν οικογένεια τίποτα δεν μπορεί να μας «ρίξει». Τους εξηγούσα πως οι παππούδες και οι γιαγιάδες τους, οι θείοι και η θεία τους είναι δίπλα μας και πως είμαστε όλοι μαζί μια οικογένεια που ξεπερνάει κάθε δυσκολία μαζί. Και πως ειδικά εμείς οι τέσσερις είμαστε ένα πράγμα…μαζί. Καθώς τους τα έλεγα όλα αυτά συνειδητοποίησα πόσο τυχεροί είμαστε, τόσο εγώ όσο και ο Νίκος, να έχουμε ένα τέτοιο ισχυρό σύστημα υποστήριξης πίσω μας, παρόν όποτε το χρειαζόμαστε..μαμάδες και μπαμπάδες έτοιμοι να μας στηρίξουν, αδέρφια που μας αγαπούν όσο τίποτα στον κόσμο..
Ναι, στηριζόμαστε πρώτα ο ένας στον άλλο γιατί έτσι είναι και έτσι πρέπει να είναι κάθε σχέση. Δεν υπάρχει κανένα όμως σημαντικό γεγονός στην κοινή μας ζωή στο οποίο δεν συμμετέχουν και οι οικογένειές μας, όποτε το έχουμε ανάγκη. Πως λοιπόν να μην κοιτάζω το ποτήρι μισογεμάτο; Θα ήμουν αχάριστη και απαράδεκτη αν κάθε φορά που αντιμετωπίζαμε κάποιο πρόβλημα το έβαζα κάτω.
Πιστεύω πολύ στη θετική ενέργεια. Ναι, εντάξει, δεν είναι πάντα εύκολο να τη διατηρείς αλλά αξίζει την προσπάθεια. Ναι, εντάξει, δεν είμαι πάντα το πιο θετικό άτομο στον κόσμο αλλά για κάποιον παράξενο λόγο στα ζόρια μου βγαίνει αυτή η θετική ενέργεια και η πεποίθηση πως τελικά όλα θα πάνε καλά.
Εκείνο που είναι σίγουρο είναι ότι δεν χρειάζεται καθόλου να αντιμετωπίζουμε τις δυσκολίες μόνοι μας. Πάντα υπάρχουν γύρω μας άνθρωποι που μας αγαπούν – είτε αυτοί αποτελούν την οικογένειά μας είτε ανήκουν στο φιλικό μας περιβάλλον- και που είναι έτοιμοι να μας στηρίξουν, να μας φροντίσουν και απλά να είναι εκεί αν τους χρειαστούμε.
Είναι σημαντικό να στηριχθούμε πάνω τους. Δεν είναι απαραίτητο να περάσουμε τίποτα μόνοι μας, όσο δύσκολο και αν είναι. Και έτσι θα μπορούμε πιο εύκολα να κοιτάμε το ποτήρι μισογεμάτο…
tomikromoublog 
Παλιότερα έβλεπα το ποτήρι τρύπιο…ουτε καν μισογεμάτο…
«Δεν είναι απαραίτητο να περάσουμε τίποτα μόνοι μας, όσο δύσκολο και αν είναι. Και έτσι θα μπορούμε πιο εύκολα να κοιτάμε το ποτήρι μισογεμάτο»..
Πόσο δίκιο έχεις φίλη μου για ακόμα μια φορά…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!