5 χρόνια στην αγκαλιά μου!

5 χρόνια σαν σήμερα σε κράτησα για πρώτη φορά στην αγκαλιά μου. 5 χρόνια σαν σήμερα ανταλλάξαμε τα πρώτα μας βλέμματα και επιβεβαιώθηκε αυτό που ήξερα τους 9 μήνες που σε είχα μέσα στο σώμα μου…πως είχες έρθει για να τα αλλάξεις όλα. Ναι, γεννήθηκες δεύτερη, μόλις 2μιση χρόνια μετά την μεγάλη σου αδερφή, μα ο ερχομός σου έφερε την ανατροπή στη ζωή μου.

Έγινες ο λόγος που αποφάσισα να αλλάξω τη ζωή μου για πάντα. Με ώθησες να καταλάβω πως το να είμαι κοντά σε εσένα και την αδερφή σου είναι εκείνο που έπρεπε να διαλέξω τελικά αν ήθελα να είμαι πραγματικά ευτυχισμένη. Με έσπρωξες να κοιτάξω τη ζωή μου κατάματα και να αποφασίσω πως έπρεπε να διεκδικήσω όλα όσα άφηνα σε αναμονή όλα αυτά τα χρόνια. Μαζί σου άλλαξα πολύ. Μαζί σου έγινα καλύτερη μητέρα, καλύτερη στη δουλειά μου, καλύτερη στις σχέσεις μου.

Και όλα αυτά επειδή ήρθες στη ζωή μου.

18 Οκτωβρίου 2010 ήταν όταν άκουσα το πρώτο σου κλάμα, μόλις βγήκες από το σώμα μου. Και όπως και στην αδερφή σου έκλαψα από ευτυχία, σε κράτησα αμέσως στην αγκαλιά μου και σε καλωσόρισα στην οικογένειά μας. Κι εσύ με κοίταξες και εκείνα τα τεράστια μάτια σου που διαπερνούν την ψυχή μου κάθε φορά σαν να μου έλεγες «Το ήξερα πως θα ήσουν έτσι!».

Κάποτε μου είπες πως ήξερες πάντα πως θα ήμουν εγώ η μαμά σου. Μου είπες «περίμενα να διαλέξω τη μαμά μου και διάλεξα εσένα και τον μπαμπά». Σ’ευχαριστώ που με διάλεξες λοιπόν καρδιά μου. Δεν θα μπορούσα να ζητήσω πιο γλυκό παιδί. Κάθε μέρα που περνά μαζί σου ανακαλύπτω πως ήρθες για να με προκαλέσεις, για να με κάνεις να αμφισβητήσω τα πάντα, όπως τα αμφισβητείς και εσύ. Ακόμα και οι δυσκολίες στις οποίες με υπέβαλες ξέρω σήμερα πως ήταν για να γίνω καλύτερη. Ξέρω πως η γλύκα σου, η αγκαλιά σου, το τεράστιο χαμόγελό σου είναι το φως της ζωής μου.

Κλείνεις τα 5 κι εγώ σε κοιτάζω με δέος, προσπαθώντας να καταλάβω πως πέρασαν αυτά τα χρόνια. Σε χαζεύω κάθε μέρα να κατακτάς τον κόσμο γύρω σου, να κάνεις τους ανθρώπους να γίνονται «δικοί» σου με την καλοσύνη σου, την αγάπη σου, το ενδιαφέρον σου για τα πάντα. Με προκαλείς με κάθε αφορμή, απαντάς σε όλα, ρωτάς για τα πάντα και εγώ προσπαθώ να ακολουθήσω τους φρενήρεις ρυθμούς με τους οποίους μεγαλώνεις.

Και όταν με αγκαλιάζεις και μου λες «είσαι η καλύτερη μαμά του κόσμου» σκέφτομαι πως κάτι σωστό πρέπει να κάνω. Όταν βλέπω πόση αγάπη εισπράττεις από κάθε άνθρωπο που μπαίνει στη ζωή σου, από τους φίλους σου, τους συγγενείς μας τότε ξέρω πως αυτήν την αγάπη την έχεις κερδίσει μόνη σου, όπως κέρδισες μόνη σου και επάξια τη θέση σου στην οικογένειά μας…με φόρα, με πείσμα, με απίθανη ταχύτητα.

Από την πρώτη στιγμή που άρχισες να αντιλαμβάνεσαι τη «δύναμή» σου, ήταν σαν να στήλωσες τα πόδια και να φώναξες «Είμαι ΕΔΩ!». Το πείσμα σου, η έντονη προσωπικότητά σου, η γλύκα σου…όλα αυτά που σε κάνουν αυτό που είσαι…όλα τα αγαπώ. Δεν υπάρχει τίποτα πάνω σου που θα άλλαζα, ούτε καν τον τρόπο με τον οποίο με αμφισβητείς κάθε στιγμή (και ας θυμώνω και ας χάνω μερικές φορές την υπομονή μου).

Η δασκάλα σου σου ζήτησε να ζωγραφίσεις τον εαυτό σου σε ένα μάθημα και όταν είδαμε το αποτέλεσμα όλοι μου έλεγαν πως ζωγράφισες εμένα…χαμογέλασα (βλέπεις άραγε σε μένα τον εαυτό σου μικρό μου θαυματάκι;)Είσαι η μικρή μου καλλιτέχνης..κάθε στιγμή με μια ζωγραφιά στα χέρια. Συγκεντρωμένη σε ό, τι αγαπάς και ότι κάνεις πάντοτε, χαμένη στις σκέψεις σου και πάντα με το χαμόγελο στα χείλη όταν έρχεσαι με την τελευταία σου δημιουργία στα χέρια!

Σ’αγαπώ περισσότερο από τη ζωή την ίδια και χίλιες φορές αν γυρνούσα πίσω πάλι θα επέλεγα να σε φέρω σε αυτόν τον κόσμο, να σε έχω δίπλα μου, χωμένη μέσα στην αγκαλιά μου (όπως σου αρέσει να κοιμάσαι κάθε βράδυ). Σκέφτομαι συχνά τι έρχεται…καθώς μεγαλώνεις. Προσπαθώ να σε φανταστώ κοπέλα, έφηβη, γυναίκα. Τρομάζω στη σκέψη. Ίσως γιατί με τρομάζει το ενδεχόμενο να χάσω την αγκαλιά σου, τα χάδια σου, την τρυφερότητα που είναι το βασικό χαρακτηριστικό σου. Θα συνεχίσεις να με αγαπάς το ίδιο άραγε; Θα είμαστε το ίδιο δεμένες; Θα εξακολουθείς να με χρειάζεσαι έστω και λιγάκι;

Όταν σε ρωτάω μερικές φορές η απάντησή σου είναι πάντα ΝΑΙ! Μα είσαι μόλις 5 και η ζωή χωρίς τη μαμά φαντάζει αδιανόητη. Γιατί σου τα γράφω όλα αυτά; Μακάρι να ήξερα..Εκείνο που ξέρω είναι πως ονειρεύομαι πολλά για σένα. Περισσότερο από όλα θέλω να είσαι γερή και τίποτα δεν είναι σημαντικότερο από αυτό. Θέλω να συνεχίσεις να είσαι όπως είσαι: δυναμική, κυρίαρχη, ευαίσθητη, τρυφερή, δημιουργική. Θέλω να γίνεις ανεξάρτητη και ευτυχισμένη. Θέλω να γυρνάς πάντα στην αγκαλιά μου…

Αυτό που θέλω να σου πω σήμερα περισσότερο από κάθε άλλο είναι…ΧΡΟΝΙΑ ΣΟΥ ΠΟΛΛΑ μπισκοτάκι μου. Σε λατρεύω! Σε αγαπώ «ως το διάστημα» , όπως μου λες πάντοτε.

Η μαμά σου