Όλα τα τετρημένα σου τα έχω πει ή τα έχω γράψει ήδη. 8 χρόνια τώρα ομορφαίνεις τη ζωή μου, με προκαλείς, με κάνεις να ξεπερνώ τα όριά μου, μου χαρίζεις ατελείωτη αγάπη και γεμίζεις κάθε μου μέρα με τη μοναδική σου λάμψη. Περνούν οι μέρες και τα χρόνια μαζί σου και σκέφτομαι πως δεν θέλω… Continue reading Σ’ευχαριστώ…
Λατρεμένο μου Αλεξανδρινό, γλυκό μου Αλεξανδράκι, αυτό το κείμενο είναι για σένα. Ίσως μια μέρα να το διαβάσεις και να χαμογελάσεις ή να σκεφτείς «πόσο τρελή μάνα είχα!». Όπως και να’χει δεν μπορώ με τίποτα να αφήσω αυτή τη μέρα να περάσει χωρίς ένα κείμενο αφιερωμένο στην αφεντιά σου, που 7 ολόκληρα χρόνια τώρα κάνει… Continue reading 7 χρόνια αγάπης!
Καιρό έχω να γράψω…η καθημερινότητα όπως πάντα (και η διάθεση για να είμαι ειλικρινής) με κρατούν ακόμα μακριά. Να’μαι όμως..μέρες τώρα στροβιλίζει στη σκέψη μου αυτό το κείμενο και είπα να καθίσω να το γράψω, να το βγάλω και αυτό από το μυαλό μου (γιατί διαφορετικά εκεί θα κάθεται και θα με κοιτάει και θα… Continue reading Τα διδυμάκια
Κάθε χρόνο στα γενέθλιά σου προσπαθώ να σου γράψω κάτι διαφορετικό. Συνήθως δεν πετυχαίνω τον σκοπό μου, καθώς κάθε φορά τα συναισθήματα είναι ίδια, το ίδιο και η νοσταλγία, το ίδιο και οι αναμνήσεις. Φέτος λοιπόν, αγαπημένο μου μπισκοτάκι, σκέφτηκα πως ήταν καιρός να σταματήσω να γράφω για το πως εγώ νιώθω και να σου… Continue reading 6 χρόνια (και 29+1 πράγματα) αφιερωμένα σε σένα!
Είναι γενονός πως κάθε φορά που θέλω να γράψω για σένα δεν ξέρω από που να το πιάσω. Είναι τόσο γεμάτο το μυαλό και η καρδιά μου από σένα που χάνομαι αμέσως σε πραγματικό λαβύρινθο και δεν ξέρω ακριβώς τι να σου πω. Ας ξεκινήσω λοιπόν από το θέμα της ημέρας: ΧΡΟΝΙΑ ΣΟΥ ΠΟΛΛΑ ΜΠΙΣΚΟΤΟ!… Continue reading Χρόνια Πολλά Μπισκότο!
Εχτές το βράδυ μου ζήτησες να σε κοιμίσω. Είσαι σχεδόν 6 αλλά ακόμα χρειάζεσαι παρέα πριν κοιμηθείς. Ξεκίνησα χαλαρά, χαζεύοντας στο κινητό μου. Εσύ ήσουν ανήσυχη, όπως πάντα. Με τον ύπνο δεν τα είχες ποτέ καλά άλλωστε (μαλωμένοι είστε από την ημέρα που ήρθες στον κόσμο). Άφησα το κινητό στην άκρη και σε πήρα αγκαλιά.… Continue reading Μπέμπα
Ξυπνάει στις 2 το βράδυ. Την ακούω που σηκώνεται. Είμαι ακόμα στο σαλόνι και χαζεύω τηλεόραση. Ο μπαμπάς της κοιμάται στον καναπέ. Ακούω τα βηματάκια της στο διάδρομο και το ψιλοκλαψούρισμά της. Έρχεται κοντά μου. Ξυπνάω τον μπαμπά της – αφού κοιμάται ήδη ας πάνε μαζί να κοιμηθούν. Σηκώνεται ο μπαμπάς. Εκείνη σκαρφαλώνει στον καναπέ… Continue reading Η τέχνη της διαπραγμάτευσης με τα παιδιά (και πως να τη χάσετε εντελώς…)
5 χρόνια σαν σήμερα σε κράτησα για πρώτη φορά στην αγκαλιά μου. 5 χρόνια σαν σήμερα ανταλλάξαμε τα πρώτα μας βλέμματα και επιβεβαιώθηκε αυτό που ήξερα τους 9 μήνες που σε είχα μέσα στο σώμα μου…πως είχες έρθει για να τα αλλάξεις όλα. Ναι, γεννήθηκες δεύτερη, μόλις 2μιση χρόνια μετά την μεγάλη σου αδερφή, μα… Continue reading 5 χρόνια στην αγκαλιά μου!
Αύριο ξεκινάμε κανονικά ολοήμερο! Ο Αύγουστος ζόρικος με τις μικρές μέσα στο σπίτι κι εγώ περίμενα με ανυπομονησία να έρθει ο Σεπτέμβρης για να ανοίξουν τα σχολεία.Και να’τος που ήρθε. Και να που άνοιξαν τα σχολεία και φέτος έχω 2 πρωτάκια στο σπίτι… η Νεφέλη στην 1η Δημοτικού και η Αλεξάνδρα στο προνήπιο! Ναι, το ξέρω… Continue reading Πρωτάκια!
Πάλι θα γίνω γραφική…πάλι θα γράψω για σένα σαν να μην πέρασε μια μέρα από τότε που γεννήθηκες. Κι όμως σήμερα συμπληρώνονται 3 ολόκληρα χρόνια από τη μέρα εκείνη που διάλεξες να έρθεις στη ζωή μου. Είχες κάνει παραπάνω από αισθητή την παρουσία σου ήδη πολύ πριν κάνεις την εμφάνισή σου στον κόσμο. Κι εγώ… Continue reading 3 χρόνια λατρείας!
tomikromoublog 