Στις 24 Σεπτεμβρίου 2005 παντρεύτηκα τον άντρα μου! Σήμερα συμπληρώνονται 9 ολόκληρα χρόνια από εκείνη την ημέρα που έμελλε να είναι μια από τις πιο ευτυχισμένες της ζωής μου. Έπρεπε να περιμένουμε 6 ολόκληρα χρόνια για εκείνη την ημέρα (γιατί τα κάναμε όλα μαζί…σπουδές, στρατό – ναι, και το στρατό μαζί τον κάναμε..χαχαχα!) και όταν τελικά ήρθε φροντίσαμε να… Continue reading 9 χρόνια αγάπης

Πρέπει να υπάρχει κάποιος συγκεκριμένος λόγος για να γράψεις για τον άνθρωπο της ζωής σου; Απολύτως όχι. Δεν γιορτάζουμε κάποια επέτειο, ούτε είναι τα γενέθλιά του. Αυτές τις μέρες όμως η ζωή μας βρίσκεται σε κατάσταση limbo με νέα ξεκινήματα, πολλές σκέψεις για το μέλλον και μέσα από όλα αυτά εγώ παρατηρώ τον άνθρωπό  μου.… Continue reading Ένας στο εκατομμύριο!

Πέρασε η ώρα, άλλαξε η μέρα αλλά εγώ δεν μπορώ να αφήσω αυτήν την ημερομηνία να μείνει ασχολίαστη. 24 Σεπτεμβρίου του 2005 και ώρα 8 μ.μ. – πριν από 6 χρόνια δηλαδή – πέρασα από το στάδιο της ανύπαντρης σε εκείνο της παντρεμένης. Ένωσα (ελπίζω για πάντα) τη ζωή μου με τη ζωή του άντρα μου… Continue reading Όταν ενώσαμε τις ζωές μας…

Τι σημαίνει να είναι κανείς πατέρας; Χμ, δύσκολη ερώτηση και μάλλον ρητορική στη συγκεκριμένη περίπτωση. Λίγες ώρες μετά το πέρας αυτής της μέρας σκέφτομαι τι σημαίνει για μένα ως μητέρα να είναι ένας άντρας ο κατάλληλος πατέρας για τα παιδιά μου. Λέγεται πως εμείς οι γυναίκες συχνά επιλέγουμε συζύγους επηρεαζόμενες από τη σχέση που είχαμε… Continue reading Ο ιδανικός πατέρας!

Συχνά – πολύ συχνότερα από όσο θα μου άρεσε – διαβάζω παράπονα μαμάδων για τους μπαμπάδες και συζύγους τους, ειδικά από τότε που στο σπίτι «εισέβαλαν» τα μωρά τους. Ακούω και διαβάζω περιπτώσεις γυναικών που καλούνται να μεγαλώσουν ουσιαστικά μόνες τους τα παιδιά τους γιατί ο άντρας τους αρνείται να είναι εντάξει απέναντι στις υποχρεώσεις… Continue reading Ο ιδανικός σύντροφος