Σχολείο…ξανά!
Είναι πολύ παράξενο να ξαναζείς τα σχολικά σου χρόνια μέσα από τα βιβλία των παιδιών σου. Θυμάμαι κι εγώ, διαβάζω μαζί της, μαθαίνω από την αρχή.
Είναι πολύ παράξενο να ξαναζείς τα σχολικά σου χρόνια μέσα από τα βιβλία των παιδιών σου. Θυμάμαι κι εγώ, διαβάζω μαζί της, μαθαίνω από την αρχή.
Νομίζω όμως πως οι προκλήσεις μεγαλώνουν καθώς μεγαλώνουν τα παιδιά. Κυρίως γιατί πλέον δεν μπορείς να ξεφύγεις με κάποια δικαιολογία, να υπερασπιστείς πράγματα που δεν τους φαίνονται και πολύ λογικά.
Σ’αγαπώ…μόνο αυτό θέλω να σου πω. Κάθε φορά που σε αγκαλιάζω σου το λέω αλλά δεν νομίζω πως είναι αρκετό. Δεν ξέρω αν μπορείς να νιώσεις όσα νιώθω εγώ γιατί ξέρω πια πως η αγάπη μιας μητέρας για το παιδί της δεν μπορεί να μπει σε λόγια. Τίποτα σε αυτόν τον κόσμο δεν είναι σημαντικότερο… Continue reading Γράμμα στην κόρη μου
Λένε πως κάποια πράγματα «περνούν» στο DNA των παιδιών μας. Δεν αναφέρομαι σε εκείνα που μπορεί κανείς να δει με την πρώτη ματιά αλλά εκείνα που πρέπει να ξέρεις για να τα παρατηρήσεις. Συνήθειες και «χούγια» που δεν περιμένεις ποτέ πως θα κληρονομήσουν τα παιδιά σου. Όταν ήμουν μικρή αγαπούσα πολύ το ψωμί. Δεν αγαπούσα… Continue reading Η τρύπια φραντζόλα…
Σήμερα νιώθω λίγο εκτός τόπου και χρόνου. Λίγο άρρωστη, λίγο κουρασμένη, λίγο απ’όλα και μόλις πέρασα 2 ώρες κάνοντας μάθημα Μαθηματικών στην μεγάλη μου κόρη. Σκέφτομαι κάτι που μου έλεγε πάντα ο μπαμπάς μου, πως όσο μεγαλώνουν τα παιδιά μεγαλώνουν και τα προβλήματα. Είχε δίκιο τελικά…έτσι είναι. Δεν ξέρω αν πρόκειται ακριβώς για προβλήματα αλλά… Continue reading Εσείς ακούτε;
Μια πολύ δύσκολη εβδομάδα..αλλά ευτυχώς τελείωσε! Χαλαρώνοντας απόψε με λίγη μουσική έπεσα πάνω σε ένα τραγούδι που ξύπνησε αναμνήσεις πολύ τρυφερές στο μυαλό μου. https://youtube.googleapis.com/v/oZicZO2S0pA&source=uds Το αγαπούσα πάντα αυτό το τραγούδι, πολύ πριν γίνω μητέρα. Όταν όμως ήρθε στον κόσμο η Νεφέλη μου απέκτησε για μένα διαφορετικό νόημα. Όχι μόνο επειδή έχει το όνομά της… Continue reading Το Τανγκό της Νεφέλης
Κάθε πρωί παίρνω από το χέρι τις κόρες μου και τις πάω στο σχολείο. Τόσο το Δημοτικό όσο και το νηπιαγωγείο βρίσκονται σε πολύ κοντινή απόσταση – τόσο κοντινή που πηγαίνουμε με τα πόδια. Ξεκινάμε πάντα από το Δημοτικό, καθώς το κουδούνι χτυπάει πρώτο εκεί. Η Νεφέλη δυσκολεύτηκε φέτος να προσαρμοστεί στο νέο της σχολείο.… Continue reading Ένα φιλί για καλημέρα!
Υπάρχουν κάποιες στιγμές όταν είσαι γονιός που δεν συγκρίνονται και δεν περιγράφονται εύκολα με λόγια. Και όταν οι παιδικές ψυχές που γυρνοβολάνε στο σπίτι σου και το γεμίζουν με φωνούλες είναι περισσότερες από μια τότε αυτές οι στιγμές πολλαπλασιάζονται. Τις κόρες μου χωρίζουν 2μιση χρόνια ηλικιακά. Αγαπήθηκαν από την πρώτη μέρα που συναντήθηκαν και η αγκαλιά της 2μιση… Continue reading Ένα φιλί για καληνύχτα!
Από που ν’αρχίσω και φέτος; Κάθε χρόνο ψάχνω λόγια να περιγράψω τι σημαίνει αυτή η μέρα για μένα. Και κάθε χρόνο προσπαθώ να σου μεταφέρω τα συναισθήματα και τις σκέψεις που με πλημμυρίζουν κάθε φορά που θυμάμαι την ημέρα που γεννήθηκες, πριν από 6 ολόκληρα χρόνια. Το ξέρω…είναι μάταιο να προσπαθώ γιατί καμία μητέρα δεν μπορεί να βάλει… Continue reading 6 χρόνια στη ζωή μας!
Ξεκίνησα να γράφω γιατί ήθελα να θυμάμαι και ήθελα μετά από χρόνια να είναι σε θέση και οι κόρες μου να μάθουν για τη μητέρα τους πράγματα που ίσως ποτέ δεν φανταζόντουσαν…. Ενώ όταν ξεκίνησα ήθελα να γράφω όσο μπορούσα περισσότερο, πλέον για μένα αυτό το Blog έχει γίνει τόσο αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μου… Continue reading Μια αγκαλιά μόνο…