Υπάρχουν κάποιες μέρες που σου φαίνονται βουνό. Ξέρεις από πριν ότι είναι γεμάτες από πήγαινε-έλα, από υποχρεώσεις, από πράγματα που πρέπει να κάνεις αλλά που σου φαίνονται δύσκολα. Σκέφτεσαι από το προηγούμενο βράδυ – ή και μέρες πριν – ότι πρέπει να εξοπλιστείς με δύναμη και αντοχή για να τις περάσεις όσο γίνεται πιο ανώδυνα. Ακόμα και η σκέψη τους σου φαίνεται πως σε κουράζει.
Έρχονται και φεύγουν τελικά. Περνούν και αυτές όπως κάθε άλλη μέρα και ας ήταν γεμάτες…περισσότερο γεμάτες από όσο θα σου άρεσε. Συνειδητοποιείς πως τα κατάφερες, πως πέρασε κι αυτή η μέρα, πως επιτέλους μπορείς να πάρεις την ανάσα που τόσο χρειάζεσαι. Δεν ήταν τίποτα τραγικό τελικά. Περισσότερο στο μυαλό σου ήταν η δυσκολία.
Κάθεσαι επιτέλους το βράδυ στον καναπέ σου, προσπαθείς να αποσυμπιεστείς, να χαλαρώσεις. Μπορεί και να χαμογελάς με ανακούφιση. Μπορεί απλά να είσαι εξαντλημένη, κυρίως πνευματικά και ψυχικά παρά σωματικά. Το σώμα σου άλλωστε έχει μάθει να αντέχει πλέον την κούραση.
Ίσως να ανατρέχεις ακόμα σε όσα έκανες σήμερα. Ίσως να απορείς με το γεγονός ότι τελικά τα κατάφερες να φτάσεις ως το τέλος της ημέρα αυτής όρθια – αν και είχες αρχικά τις αμφιβολίες σου. Μπορείς να «κατεβάσεις διακόπτες»; Μπορείς να πεις στο μυαλό σου να σταματήσει να σκέφτεται όλα όσα δεν πρόλαβες μέσα στην ημέρα να σκεφτείς; Δύσκολο και αυτό. Το μυαλό μιας γυναίκας μοιάζει να λειτουργεί 24 ώρες το 24ωρο.
Τι έχεις να κάνεις αύριο; Τι πρόγραμμα έχουν τα παιδιά; Θα χρειαστεί να βγεις για κάποια δουλειά το πρωί ή μπορείς επιτέλους να δουλέψεις ήρεμα; Θα προλάβεις να γυρίσεις από τη δουλειά σε μια φυσιολογική ώρα; Λείπει κάτι από το ψυγείο ή το σπίτι γενικότερα που πρέπει να προμηθευτείς; Ζήτησαν κάτι τα παιδιά για το σχολείο; Τι έχεις ξεχάσει; Κάτι νιώθεις πως έχεις ξεχάσει…μονίμως.
Πήρες τους γονείς σου τηλέφωνο να μάθεις αν είναι καλά; Κάθε βράδυ λέτε καληνύχτα.
Κοιτάς την ώρα… είναι αργά να βάλεις να δεις μια ταινία; Το μυαλό χρειάζεται ένα διάλειμμα. Μήπως να διαβάσεις εκείνο το βιβλίο που κουβαλάς εδώ και μέρες μαζί σου αλλά δεν έχεις καταφέρει τα τελειώσεις; Να στείλεις ένα μήνυμα στην κολλητή ή θα κοιμάται; Ξέρεις πόσο κουρασμένη θα είναι και εκείνη…
Μήπως να πας για ύπνο; Μα είναι αυτές οι μοναδικές ώρες που έχεις στη διάθεσή σου για να απολαύσεις με ηρεμία και ησυχία. Τα παιδιά κοιμήθηκαν, οι δουλειές τελείωσαν για σήμερα..είναι η δικές σου στιγμές αυτές. Αν πας τώρα για ύπνο τελείωσε η μέρα. Και αν ξαπλώσεις θα κοιμηθείς ή θα στριφογυρνάς πάλι γιατί – είπαμε – το μυαλό δεν λέει να «κλείσει»;
Σηκώνεσαι από τον καναπέ και κάνεις μια βόλτα στο σπίτι. Ελέγχεις τα παιδιά…όλα καλά, κοιμούνται ήσυχα. Τα σκεπάζεις ξανά, μπορεί να δώσεις και ένα μικρό φιλάκι – ίσα ίσα για να μην τα ξυπνήσεις αλλά για να «πάρεις» λίγη από τη μυρωδιά τους που τόσο σε ξεκουράζει. Βλέπεις παιχνίδια ή ρούχα ή παπούτσια που ξέχασαν να μαζέψουν ότι τους φώναζες (πάλι) το απόγευμα. Τα μαζεύεις προσεκτικά..Μπαίνεις στο μπάνιο. Τελείωσε το πλυντήριο…άστα για αύριο! Γυρνάς στο σαλόνι ή περνάς μια βόλτα από την κουζίνα. Εκείνο το ποτήρι που είναι παρατημένο στο νεροχύτη καλύτερα να το πλύνεις από απόψε να μην το βρεις το πρωί που θα σηκωθείς.
Ανοίγεις το ψυγείο..το ξανακλείνεις.
Βάζεις ένα ποτήρι κρασί και κάθεσαι ξανά στον καναπέ. Θα τη δεις τελικά εκείνη την ταινία; Μήπως να δεις ένα ακόμα επεισόδιο της αγαπημένης σου σειράς;
Σταμάτα να σκέφτεσαι.
Όλα θα γίνουν στην ώρα τους γιατί έτσι έχεις μάθει να τα κάνεις. Δεν έχει νόημα να τα σκέφτεσαι από τώρα. Ξέρεις άλλωστε πως μπορούν να πάντα να ανατραπούν σε μια στιγμή. Μην κάνεις λοιπόν άλλα σχέδια για τις επόμενες ημέρες. Άσε τη ζωή να σε πάει εκείνη για λίγο.
Πως γίνεται μετά από τέτοια μέρα εσύ να μην μπορείς να κλείσεις ακόμα μάτι; Χρειάζεσαι ώρες για να αποσυμπιεστείς, να «πετάξεις» από πάνω σου τη μέρα. Μόνο που οι ώρες δεν φαίνεται να είναι αρκετές.
Παίρνεις ανάσα, πίνεις μια γουλιά κρασί ακόμα (δε μπορεί, θα σε χαλαρώσει) και πατάς Play…
tomikromoublog 