Όλα τα τετρημένα σου τα έχω πει ή τα έχω γράψει ήδη. 8 χρόνια τώρα ομορφαίνεις τη ζωή μου, με προκαλείς, με κάνεις να ξεπερνώ τα όριά μου, μου χαρίζεις ατελείωτη αγάπη και γεμίζεις κάθε μου μέρα με τη μοναδική σου λάμψη.
Περνούν οι μέρες και τα χρόνια μαζί σου και σκέφτομαι πως δεν θέλω να μεγαλώσεις άλλο. Κι εσύ μου λες πως ωραία είναι που μεγαλώνεις και θέλεις να μεγαλώσεις κι άλλο, κι ας συνεχίζω να σε φωνάζω «μπέμπα».
8 χρόνια σαν σήμερα αποφάσισες να κάνεις τη μεγάλη σου έξοδο στον κόσμο. Δεν ξέρω πως σου φαίνεται εσένα ως τώρα αλλά εγώ ξέρω πως ο κόσμος έγινε πιο όμορφος από τότε που ήρθες. Πως να μην είναι πιο όμορφος όταν τον στολίζεις κάθε μέρα με το πιο μεγάλο χαμόγελο; Ακόμα και όταν συμβαίνουν πράγματα που σε στενοχωρούν το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να χωθείς στην αγκαλιά μου, που είναι πάντα εδώ και σε περιμένει.
Δεν ξέρω ακριβώς τι να σου ευχηθώ πρώτα…πως να βάλω τις ευχές σε μια τάξη. Όταν γίνεσαι γονιός ανησυχείς διαρκώς. Προσπαθώ να μην το αφήνω να φαίνεται πολύ γιατί δεν θέλω να σου φορτώσω τα άγχη μου. Εσύ ξέρω πως καταλαβαίνεις πολύ περισσότερα.
Μια στο τόσο ξεχνάς πως είσαι παιδάκι και μιλάς σαν ενήλικας. Οι ερωτήσεις και τα σχόλιά σου με πιάνουν συνήθως απροετοίμαστη – όπως απροετοίμαστη με βρήκε και ο ερχομός σου. Δεν ήταν ότι δεν ήξερα, ότι δεν το είχα ξανακάνει όλο αυτό. Ήταν που ήσουν τόσο διαφορετική… Και όταν έρχονται οι ερωτήσεις και τα σχόλια κοντοστέκομαι πριν σου απαντήσω γιατί φοβάμαι μήπως πω κάτι λάθος, κάτι που θα ριζώσει στο μυαλό σου και θα κάνει όλη τη διαφορά.
Πριν έρθεις ήξερα πως δεν θα το ξαναζούσα όλο αυτό. Κάθε στιγμή από τη στιγμή που «μπήκες» μέσα στο σώμα μου ήξερα πως δεν θα επαναληφθεί. Ίσως αυτό να σε έκανε τόσο ιδιαίτερη. Κάθε εβδομάδα, κάθε μήνας που περνούσε ήξερα πως έπρεπε να τον ζήσω γιατί δεν θα είχα ξανά την εμπειρία αυτή. Όταν γεννήθηκες ήξερα πως ήταν η τελευταία μου φορά. Καθώς μεγάλωνες, όταν είπες την πρώτη σου κουβέντα, όταν περπάτησες για πρώτη φορά ήξερα πως αυτό ήταν…
Σήμερα, 8 χρόνια μετά, προσπαθώ να κρατήσω στη μνήμη μου κάθε στιγμή σου ως σήμερα. Δεν θέλω να ξεχάσω, καθώς μεγαλώνεις, πως ήταν να σε κρατώ στην αγκαλιά μου μωράκι. Δεν θέλω να ξεχάσω πως ένιωσα όταν έκανες τα πρώτα σου βήματα, μια μέρα που ήμασταν οι δυο μας μόνο στο σπίτι. Δούλευα πολύ τότε, μου έλειπες και δεν σε έβλεπα όσο θα ήθελα. Κι εσύ διάλεξες μια στιγμή που ήταν δική μας για να μου χαρίσεις αυτό το υπέροχο δώρο – να μη χάσω τα πρώτα σου βήματα.
Όταν σε χαζεύω – και το κάνω συχνά – προσπαθώ να σε δω γυναίκα και δυσκολεύομαι. Είσαι τόσο όμορφη στα μάτια μου που σκέφτομαι πως δεν γίνεται να είσαι δικό μου παιδί. Είσαι όμως. Δικιά μου. Για πάντα. Εκείνο που μας δένει δεν συγκρίνεται με τίποτα στο κόσμο και δεν θα «σπάσει» ποτέ. Όταν χρειάζεσαι βοήθεια, παρηγοριά, συντροφιά και η πρώτη σου λέξη είναι «μαμά» καταλαβαίνω πόσο σημαντικός είναι αυτός ο δεσμός…ο ίδιος που έχω με την αδερφή σου, που δεν μπορεί να μπει σε λόγια.
Δυσκολεύομαι να πιστέψω πως μεγάλωσες μέσα στο σώμα μου, πως βγήκες μέσα από το σώμα μου, πως είσαι σήμερα εδώ και φωτίζεις τη ζωή μου με αυτήν την λάμψη που δεν φανταζόμουν ποτέ ότι μπορεί να υπάρξει. Σ’αγαπώ περισσότερο από τη ζωή την ίδια, περισσότερα από ό,τιδήποτε μπορούν να περιγράψουν οι λέξεις. Δεν θέλω ποτέ να το ξεχάσεις αυτό…θέλω ακόμα και όταν εγώ δεν θα είμαι πια εδώ να θυμάσαι πως είχες μια μητέρα που σε λάτρεψε, πως αγαπιέσαι πολύ, πως είσαι ένα σπουδαίο, μοναδικό πλάσμα που όμοιό του δεν υπάρχει στον κόσμο.
Θέλω να χαμογελάς. Να μην το βάζεις ποτέ κάτω. Να παραμείνεις πεισματάρα και ονειροπόλα. Να αγαπήσεις και να αγαπηθείς στη ζωή σου. Να κρατάς κοντά σου τους ανθρώπους που σε κάνουν να ονειρεύεσαι περισσότερο, που σε σπρώχνουν προς το καλύτερο, που σε αγαπούν ουσιαστικά. Θέλω να μεγαλώσεις ευτυχισμένα. Θέλω να μπορέσω να σε προστατέψω από κάθε αναποδιά και πόνο – ξέρω πως δεν θα μπορέσω γιατί έτσι είναι η ζωή. Μη στενοχωριέσαι όμως καρδιά μου…όλα μέσα στο πρόγραμμα είναι και όλα είναι μαθήματα για να γινόμαστε λίγο καλύτεροι, λίγο πιο δυνατοι, λίγο πιο ανθεκτικοί. Το σημαντικότερο από όλα είναι να μην χάσεις αυτό που είσαι. Να παραμείνεις ο εαυτός σου.
Εγώ, όσο μου το επιτρέψει η ζωή θα είμαι εδώ. Δίπλα σου. Θα σου κρατώ το χεράκι και θα σου χαρίζω την αγκαλιά μου όσο συχνά το έχεις ανάγκη. Θα είμαι πάντα εδώ ακόμα και όταν δεν είμαι.
Μερικές φορές σου λέω «σ’ευχαριστώ που με διάλεξες για μαμά σου» και μου απαντάς πως «δεν θα ήθελες να έχεις καμιάν άλλη για μαμά σου». Σήμερα λοιπόν, που κλείνεις τα 8 εκείνο που θέλω να σου πω είναι πως σ’ευχαριστώ που με διάλεξες για μαμά σου.
Σ’ευχαριστώ που ήρθες.
Σ’ευχαριστώ που ομορφαίνεις τόσο τη ζωή μου.
Σ’ευχαριστώ
για τις αγκαλιές και τα χάδια,
για την αγάπη σου,
για το χαμόγελό σου,
για τις προκλήσεις που μου βάζεις κάθε μέρα,
για κάθε μικρή και μεγάλη σου κατάκτηση που με κάνει περήφανη…
Σ’ευχαριστώ που ήρθες μπέμπα μου.
Χρόνια σου πολλά!
Η μαμά σου
tomikromoublog 