Όταν γίνεσαι μαμά, οι μικρές νίκες και οι μικρές στιγμές παίρνουν μεγάλες διαστάσεις. Εκείνο που για όσους δεν έχουν παιδιά μπορεί να φαίνεται ασήμαντο ή ακόμα και αστείο, για σένα είναι ίσως η πιο όμορφη στιγμή της ημέρας (ναι, της ημέρας). Είναι εύκολο να γίνεις ο ήρωας της στιγμής όταν είσαι η μαμά. Εκείνο που είναι περίεργο είναι πως αν και εκείνη τη συγκεκριμένη στιγμή σταματήσεις και το σκεφτείς συνειδητοποιείς πως νιώθεις φανταστικά. Αυτή η απλή, φαινομενικά ασήμαντη στιγμή που σε έκανε «ήρωα» σε κάνει να νιώθεις υπέροχα. Ξέρεις γιατι; Γιατί καθρεφτίζεται σε ένα χαμόγελο, εκείνο του παιδιού σου!
Όπως για παράδειγμα σήμερα. Η Νεφέλη, τρώγοντας σοκολάτα λέρωσε τη φωτοτυπεία της Γλώσσας της μικρής της αδερφής. Η Αλεξάνδρα απαρηγόρητη ήρθε τρέχοντας να μου δείξει τι είχε συμβεί, ελαφρώς πανικοβλημένη. «Τώρα, περίμενε να δεις πως θα το καθαρίσει η μαμά» της είπα. Με το βέτεξ στο χέρι καθάρισα τη φωτοτυπία της και της την έδειξα «Κοίτα!» της είπα χαμογελώντας «Σαν καινούρια!». Τα κλάμματα έδωσαν τη θέση τους σε ένα πελώριο χαμόγελο συνδυασμένο με βλέμμα απορίας και δέους. Ήταν λίγο σαν να σκεφτώταν «Πως το έκανε τώρα αυτό η μαμά; Είναι μαγική!»
Και αυτή – ναι, ναι, καλά διαβάζεις – ήταν νομίζω η πιο όμορφη στιγμή της ημέρας. Ή όταν ένα πρόβλημα στα μαθήματα είχε οδηγήσει τη Νεφέλη στα πρόθυρα της νευρικής κρίσης και του «τα παρατάω όλα και ας γίνει ότι θέλει» και μια εξήγηση έφτασε για να επαναφέρει το χαμόγελο στο πρόσωπό της συνοδευόμενο από το «Αααααα…τώρα κατάλαβα μαμά!».
Δίνεις λύσεις κάθε στιγμή, παραδέξου το. Αυτή είναι τελικά η σημαντικότερη δουλειά σου και τα παιδιά σου το ξέρουν καλά αυτό, γι’αυτό και είσαι πάντα η πρώτη επιλογή όταν χρειάζονται βοήθεια. Είναι κουραστικό, εξαντλητικό πολλές φορές αλλά ξέρεις καλά, όπως το ξέρω και εγώ, πως όταν έρχεται το χαμόγελο ή εκείνο το «Μπράβο μαμά!» νιώθεις άλλος άνθρωπος.
Δεν έχει σημασία αν εργάζεσαι ή όχι, αν στην επαγγελματική σου ζωή έχεις μάθει να «σβήνεις φωτιές» και να δίνεις λύσεις όλη μέρα. Αυτό είναι διαφορετικό. Αυτό συνοδεύεται από αγκαλιά, από χαμόγελο, από ένα γλυκό μπράβο που κάνει όλη της διαφορά. Άσε που πολλές φορές ανακαλύπτεις λύσεις που ακόμα και εσύ απορείς με την εξυπνάδα σου και σκέφτεσαι «πως μου ήρθε αυτό;»!
Ξέρω πια είσαι. Ξέρω πως νιώθεις. Μοιάζεις με τον πιο ευρηματικό άνθρωπο του κόσμου. Η μέρα σου μοιάζει ατελείωτη μερικές φορές ακόμα και αν έχεις δίπλα σου έναν σύντροφο-μπαμπά έτοιμο για όλα. Δεν είναι το ίδιο…ποτέ δεν θα είναι και το ξέρεις καλά.
Ακόμα και όταν είσαι ο «κακός μπάτσος» μέσα στο σπίτι, ακόμα και αν είναι η δική σου φωνή που ακούγεται περισσότερο, σε σένα θα έρθουν ξανά για λύσεις. Ξέρεις που είναι τα πάντα, ξέρεις ακριβώς τι να πεις κάθε φορά για να παρηγορήσεις, για να συμβουλέψεις, για να ηρεμήσεις έναν μικρό άνθρωπο που σε σενα αναζητά κάθε φορά και κάτι διαφορετικό.
Κάθε μικρή ή μεγάλη μάχη τελειώνει με σένα και πάλι απ’την αρχή. Γιατί όσο γεμάτη και αν είναι η ζωή σου, όσα και να έχεις κατακτήσει, όσα πράγματα πέρα από την οικογένειά σου έχεις να κάνεις (και εύχομαι να είναι πολλά και για σένα μόνο) όταν γίνεσαι «ήρωας» στα μάτια των παιδιών σου, τότε το χαμόγελο που εμφανίζεται στο πρόσωπό σου είναι λίγο πιο λαμπερό από τα υπόλοιπα.
Έτσι, την επόμενη φορά που θα πέσει στα χέρια σου ένα χαλασμένο παιχνίδι θα αφιερώσεις χρόνο για να το επιδιορθώσεις (έχεις γίνει ειδική πια). Όταν μια άσκηση λίγο πιο δύσκολη εμφανιστεί μπροστά σου θα πάρεις το χρόνο να την εξηγήσεις. Όταν ακούσεις τον επόμενο καβγά ή κάποιο από τα παιδιά σου έρθει κλαίγοντας, θα παρατήσεις ό,τι κάνεις για να βρεις τη λύση και να επανέλθει η ηρεμία.
Σκέψου! Πόσο καιρό ακόμα θα βρίσκεσαι σε αυτή τη θέση; Άσε τις μικρές σου νίκες να σε κάνουν να χαμογελάσεις και θυμήσου πως σε μερικά χρόνια δεν θα μπορείς να μοιάζεις με ήρωα τόσο εύκολα.
Για πες, εσύ τι μικρές ή μεγάλες λύσεις έδωσες σήμερα;
tomikromoublog 