4 Χρόνια Blogging!

Ήταν 1^η Μαίου 2011 όταν πάτησα Δημοσίευση για πρώτη φορά στο blog μου. Λίγο τρομαγμένη, λίγο απορημένη, λίγο ανυπόμονη και ενθουσιασμένη για αυτό το νέο δημιούργημα. Ήμουν ήδη ερωτευμένη με το internet. Ήταν κομμάτι και της δουλειάς μου, το σημαντικότερο θα έλεγα. Αλλά να δημιουργήσω κάτι εντελώς δικό μου…κάτι που θα μοιραζόμουν με τον υπόλοιπο κόσμο, αυτό ήταν κάτι εξαιρετικό για μένα, κάτι διαφορετικό.

4 χρόνια blogging…

Κάθε φορά που κοιτώ πίσω ανακαλύπτω πτυχές της ζωής μου τα τελευταία χρόνια που είχα ξεχάσει και κάθε φορά τα συναισθήματα είναι ανάμεικτα. Υπάρχουν κείμενα που τα διαβάζω και χαμογελώ και άλλα που με γεμίζουν σκέψεις για τις επιλογές και τις πράξεις μου. Πάνω απ’όλα όμως αυτό το Blog κατέγραφε και καταγράφει κυρίως τη ζωή μου ως μητέρα. Και αυτό είναι ο λόγος που τα περισσότερα κείμενα, όταν τα διαβάζω σήμερα με κάνουν να χαμογελώ.

Δεν θέλησα και δεν σκέφτηκα ποτέ να κάνω το Blogging επάγγελμα και από κάποια στιγμή και μετά αποφάσισα πως θα έγραφα μόνο για πράγματα που εκτιμώ και είναι σημαντικά και άξια να τα αναφέρω.

Σε αυτό έχω μείνει πιστή και έτσι θα ήθελα να συνεχίσω. Ακόμα και οι Προτάσεις που σας παρουσιάζω κατά διαστήματα είναι πάντα σχετικά με θέματα που γνωρίζω και που με ευχαριστούν και φυσικά πιστεύω σε αυτά. Γι’αυτό και τα έβαλα σε ξεχωριστή κατηγορία. Άλλωστε υπάρχουν τόσοι άνθρωποι εκεί έξω που κάνουν αυτή τη «δουλειά» πολύ καλύτερα από ότι θα μπορούσα να την κάνω ποτέ εγώ.

4 χρόνια μετά κάθε λέξη, κάθε σκέψη, κάθε κείμενο παραμένει ζωντανό στην καρδιά μου με την ελπίδα πως κάποτε θα τα διαβάζουν οι κόρες μου και ίσως να καταλάβουν πολλά για τη μαμά τους που τώρα τους φαίνονται ακατανόητα. Για εκείνες φτιάχτηκε αυτό το blog και κάθε φορά που γράφω εκείνες είναι πάντα στο μυαλό μου… Σκέφτομαι πως θα αντιδράσουν, τι θα σκεφτούν, τι γνώμη θα σχηματίσουν για τη μαμά τους όταν θα διαβάζουν τα κείμενά μου. Εύχομαι να καταλάβουν μόνο και ίσως να θελήσουν και εκείνες μια μέρα να φτιάξουν τη δική τους γωνιά σε αυτό τον τεράστιο κόσμο του Blogging.

Έμαθα πολλά, εμπνεύστηκα πολύ από ανθρώπους που ακόμα διαβάζω και που με βοήθησαν πολύ να βελτιώσω το δικό μου τρόπο γραφής, την οργάνωση του Blog μου…βασικά να βάλω τις σκέψεις που ήθελα να βάλω στο Blog σε μια σειρά. Πάντα έγραφα χωρίς πρόγραμμα. Προσπάθησα να οργανωθώ, να βάλω σε τάξη όλα όσα ήθελα να γράψω αλλά ακόμα και σήμερα αυτό είναι δύσκολο. Ίσως γι’αυτό αποφάσισα να γράφω μόνο όταν κάτι έχει για μένα αξία και όχι προγραμματισμένα. Αυτή είμαι εγώ…

Το αγαπώ πολύ αυτό το Blog. Όλο σκέφτομαι πόσα θέλω να κάνω, πόσα θέλω να βελτιώσω ακόμα, πόσα πιο ενδιαφέροντα θα ήθελα να προσθέσω. Έπειτα σταματώ και σκέφτομαι…αυτό το Blog το έφτιαξα για μένα και για τα παιδιά μου. Μόνο για μένα και για τα παιδιά μου. Γιατί λοιπόν να θέλω να το αλλάξω; Γιατί να θέλω να το βελτιώσω; Γιατί να μην συνεχίσω απλά να αποτυπώνω πράγματα που μου αρέσουν και τις στιγμές που έχουν για μένα αξία;

Έπειτα μια από τις επιθυμίες μου είναι πως ίσως ορισμένα από τα κείμενά μου μπορεί να εμπνεύσουν ή να βοηθήσουν ακόμα κάποιες μητέρες που έχουν παιδιά μικρότερα από τα δικά μου ή πέρασαν κάποια περιπέτεια παρόμοια με τις δικές μου και ίσως η δική μου εμπειρία να τις βοηθήσει…Αυτό θα ήταν πραγματικά εξαιρετικό.

Και έτσι συνεχίζω να γράφω. Όχι όσο συχνά θα ήθελα αλλά πάντα για αυτά που θέλω και αυτό είναι για μένα το σημαντικότερο από όλα.

4 χρόνια μετά θέλω να σας ευχαριστήσω που επισκέπτεστε το διαδικτυακό μου σπίτι. Θέλω να σας ευχαριστήσω που το αγαπάτε τόσο, που με τιμάτε με την παρουσία και τα σχόλιά σας, που με βοηθάτε με τις συμβουλές σας! Είστε κομμάτι αυτού του blog και σας ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου!

Εύχομαι να συνεχίσουμε παρέα σε αυτήν την περιπέτεια. Εγώ θα συνεχίσω να γράφω για όσα έχουν αξία, θα συνεχίσω να εμπνέομαι, να ονειρεύομαι και να καταγράφω τις μικρές και μεγάλες περιπέτειες της καθημερινότητάς μου. Οι κόρες μου από μόνες τους είναι έτσι και αλλιώς πηγή άπειρης έμπνευσης!

4 χρόνια Blogging και συνεχίζουμε!