Ένα φιλί για καληνύχτα!

Υπάρχουν κάποιες στιγμές όταν είσαι γονιός που δεν συγκρίνονται και δεν περιγράφονται εύκολα με λόγια. Και όταν οι παιδικές ψυχές που γυρνοβολάνε στο σπίτι σου και το γεμίζουν με φωνούλες είναι περισσότερες από μια τότε αυτές οι στιγμές πολλαπλασιάζονται.

Τις κόρες μου χωρίζουν 2μιση χρόνια ηλικιακά. Αγαπήθηκαν από την πρώτη μέρα που συναντήθηκαν και η αγκαλιά της 2μιση χρονών μόλις Νεφέλης μου γέμισε από την αδερφική αγάπη που είχε να δώσει στην Αλεξάνδρα.

Απόψε, λόγω του ότι αύριο δεν έχουν σχολείο αποφάσισα – κατά τη συνήθη μας τακτική – να τις αφήσω να ξαπλώσουν στο κρεβάτι μου και να χαλαρώσουν βλέποντας μια ταινία. Κουρασμένη η Αλεξάνδρα κοιμήθηκε αμέσως. Την πήρα στην αγκαλιά μου και την άφησα στο κρεβάτι της.

Η Νεφέλη έμεινε ξύπνια για λίγο ακόμα αλλά σύντομα της είπα πως μου φαινόταν κουρασμένη και ίσως ήταν ώρα να πάει κι εκείνη στο κρεβάτι της. Συμφώνησε και την πήγα ως το κρεβάτι της.

Πριν όμως ξαπλώσει έκανε μια κίνηση που με άφησε άναυδη (ίσως γιατί δεν την είχα δει ξανά ως σήμερα να την κάνει). Πήρε τον αγαπημένο κούκλο –Μινιόν της Αλεξάνδρας, τον έβαλε δίπλα της, την σκέπασε προσεκτικά και σκύβοντας από πάνω της, της έδωσε ένα πολύ απαλό φιλάκι.

Κοντοστάθηκα στην πόρτα χωρίς να μιλάω. Και η ψυχή μου γέμισε…όπως μόνο τα παιδιά μου ξέρουν να τη γεμίζουν. Ήταν μια από εκείνες τις στιγμές που ξέρεις πως θα τη θυμάσαι πάντα, όσα χρόνια και αν περάσουν, όσο και αν μεγαλώσουν.

Τα αδέρφια είναι μεγάλο πράγμα. Ήμουν τυχερή γιατί οι γονείς μου αποφάσισαν παρά τις δυσκολίες να μου χαρίσουν τη μικρή μου αδερφή και ως σήμερα τους ευγνωμονώ γι’αυτό. Είναι ο φάρος μου, είναι ο πιο δικός μου άνθρωπος, το μισό από αυτό που είμαι, γιατί όλες μου οι αναμνήσεις την περιλαμβάνουν και κάθε εικόνα από τα παιδικά μου χρόνια την έχουν μέσα τους.

Οι κόρες μου καθώς μεγαλώνουν αλλάζουν, όπως όλα τα παιδιά. Αλλάζει και η σχέση τους, οι ισορροπίες τους. Μαλώνουν περισσότερο, γίνονται πιο επιθετικές, η κάθεμια διεκδικεί το χώρο της και είναι τόσο διαφορετικές και ας μεγαλώνουν στο ίδιο σπίτι.

Όπως όλα τα αδέρφια, έτσι και οι δικές μου κόρες τη μια στιγμή καβγαδίζουν και την επόμενη παίζουν όμορφα, αγκαλιάζονται και γελάνε. Απόψε, όμως, όταν είδα τον τρόπο με τον οποίο η Νεφέλη φρόντισε την αδερφή της, τη μικρή μας, ένιωσα υπερήφανη. Η αγάπη τους με κάνει υπερήφανη. Οι αγκαλιές τους με κάνουν υπερήφανη. Υπερήφανη που, όπως οι γονείς μου, δεν το σκέφτηκα δεύτερη φορά πριν αποφασίσω να κάνω ένα δεύτερο παιδί. Όχι μόνο γιατί το λαχταρούσα εγώ η ίδια. Ναι, το λαχταρούσα. Λαχταρούσα να νιώσω στο σώμα μου ένα μωρό, να ζήσω και πάλι την εμπειρία της γέννας, να αγκαλιάσω ξανά ένα νεογέννητο πλάσμα που με είχε ανάγκη. Δεν είχα κλείσει τον κύκλο μου…

Περισσότερο από όλα όμως ήθελα να μην αφήσω μόνη της τη Νεφέλη. Δεν ήθελα να είναι μόνη της. Δεν ήθελα να μεγαλώσει χωρίς αδέρφια. Ξέρω πως συχνά την ενοχλεί η παρουσία της μικρής. Ξέρω πως τη ζορίζει, γιατί η Αλεξάνδρα είναι ένα πλάσμα τόσο πληθωρικό και εξωστρεφές που «γεμίζει» τα πάντα με την παρουσία της. Η Νεφέλη, ένα παιδί ευγενικό, γλυκό, που νοιάζεται πάντα για τους άλλους, χαμηλότερων τόνων είναι λογικό να νιώθει μερικές φορές «στριμωγμένη». Και τότε έρχομαι εγώ και η αγκαλιά μου και οι κουβέντες μας και όλα όσα θέλει να μου πει και να της πω…

Η αγάπη της όμως για όλους και περισσότερο για την αδερφή της με έχει συγκλονίσει.

Μεγαλώνουμε και ξεχνάμε. Αγαπούσα πάντα την αδερφή μου. Ναι, περάσαμε τις δυσκολίες μας αλλά ειδικά στην ηλικία που είναι σήμερα τα δικά μου παιδιά δεν είχα καλύτερο από το Ποπάκι μου. Τη λάτρευα και της το έδειχνα με κάθε τρόπο. Το ξεχνώ μερικές φορές αυτό.

Και απόψε ήρθε η μεγάλη μου κόρη να μου το θυμίσει, με το χάδι της, το φιλάκι  της, σκεπάζοντας τη μικρή της αδερφή!

Ξέρω πως οι καιροί είναι δύσκολοι και δεν είναι εύκολο να μεγαλώσεις ένα παιδί. Ξέρω και ζω όλες τις προκλήσεις και τις δυσκολίες. Αλλά σαν μητέρα εκείνο που θέλω να συμβουλέψω όσους έχουν ένα παιδί είναι «Κάντε άλλο ένα». Μην φοβηθείτε. Μην τρομάζετε. Το έχετε περάσει ήδη μια φορά και πιστέψτε με δεν θα το μετανιώσετε στιγμή. Σκεφτείτε πως αυτά τα παιδιά θα είναι ενωμένα για μια ζωή και ό,τι και να συμβεί θα έχουν πάντοτε το ένα το άλλο. Και αυτό είναι πολύτιμο. Είναι ευλογία. Και μια μέρα θα σας ευχαριστήσουν κι εκείνα.

Είναι όμορφο πράγμα τα αδέρφια. Και σας το λέω εγώ που έχω μια αδερφή. Ο άντρας μου έχει 2 αδέρφια ακόμα και η αγάπη που τους ενώνει κάθε φορά που τους βλέπω μαζί με κάνει να χαμογελάω. Βοηθούν και στηρίζουν ο ένας τον άλλο, αγαπιούνται, είναι εκεί, πάντα… 3 άντρες υπέροχοι, ο ένας καλύτερος από τον άλλο που μπορεί να μην το λένε αλλά ξέρω πως η αγάπη που μοιράζονται είναι παντοτινή!

Τολμήστε το και δεν θα το μετανιώσετε! Μετά την αγάπη της μάνας, η αγάπη ανάμεσα στα αδέρφια είναι το ομορφότερο αγαθό που μπορείτε να τους χαρίσετε!